14 dec 2024 S.V. De juiste -Z-Â Â Het Kasteel Wijchen 1 2 - 6
Op 14 december stond de 5e ronde van de KNSB competitie op het programma. Voor ons pas de vierde partij, gezien we met negen clubs in de competitie spelen dit jaar.
Ditmaal kregen we bezoek van ver: Het Kasteel uit Wijchen kwam langs in het pittoreske Berg en Terblijt. Een sterke tegenstander gezien hun ongeslagen 1e positie in de ranglijst. Tevens verloren we vorig jaar met maar liefst 1-7 van ze. Een zware klus voor mij dus bij mijn debuut als (interim-)teamleider van ons KNSB team. Een overwinning werd van ons niet verwacht, maar we willen absoluut beter scoren dan verleden jaar. Is dat gelukt?
Vanwege het spelen op acht borden en de opstapelende problemen in mijn eigen partij kan ik niet zo’n betrouwbaar of uitgebreid verslag doen als ik graag zou willen. Toch doe ik graag een poging voor de trouwe lezer.
Philippe was als eerst klaar (dat mag ook wel eens voor de verandering). Hij speelde op bord 2 tegen Bram Rutten (1999). Het werd een korte open partij waarbij alle stukken gauw werden afgeruild. Toen er een pionneneindspel over leek te blijven, werd de vrede getekend.
Op bord 7 speelde ons nieuwe lid Roy Pieper (vanaf nu Roy P) een veelbelovende partij tegen Henk Massink (1917). Roy leek het initiatief te hebben, maar kwam uiteindelijk in een vervelende penning terecht. Hier leek hij niet meer uit te kunnen ontsnappen en dit is waarschijnlijk ook fataal gebleken. Toch heeft hij een prima pot gespeeld tegen een op papier veel sterkere tegenstander. Dit belooft veel goeds voor de toekomst.
Onze andere Roy, vanaf nu Roy K (of original Roy voor de liefhebber) speelde op bord 5 tegen Willem van Berkel (2013). Ik heb zelf niet veel van deze partij meegekregen, maar ik begreep van Roy dat het vooral een aflopende zaak bleek te zijn waar hij het nog best lang had volgehouden. Enkele overeenkomsten met mijn eigen partij dus, waarover later meer.
Vanaf hier is de volgorde me niet meer echt helder. Ik denk dat Jules de volgende was. Hij speelde op bord 6 tegen Kaz Haans (1970). Het werd een solide partij waarbij Jules goed verdedigde tegen de dreigingen van de tegenstander. De partij werd dan uiteindelijk ook remise. Tijdens het eten hadden we het er nog over dat Jules echt progressie boekt op enkele onderdelen, waaronder het verdedigen en het mentale aspect van het spelletje. Hierdoor wordt het eerder regel dan uitzondering dat Jules zijn altijd goede spel tegen betere tegenstanders nu ook vaak met punten kan bekronen.
 Wouter speelde op bord 4 tegen Maarten Rossen (1992) een degelijk tot goede partij. Voor zover ik het nog heb kunnen volgen had hij een prima stelling. Naar verluidt had Wouter uiteindelijk een leuke aanval op het bord gekregen, maar vergat hij tussendoor even zijn toren te dekken. Deze toren had hij helaas wel nodig dus moest hij opgeven. Intussen stond het dus 1-4 en waren de kansen op nog een matchpunt nihil.
Ik denk dat ik nu de volgende ben die moest opgeven. Gezien ik de opstelling ook eens mocht maken, leek het me leuk om mezelf op bord 1 te plaatsen. Hier speelde ik tegen Joey Brouwer (2009). In de opening was ik iets te enthousiast met het openbreken van het centrum. Hierdoor moest ik al alle zeilen bijzetten om geen pion te verliezen. Mijn tegenstander kon de druk geleidelijk aan opvoeren terwijl hij intussen op tijd zijn koning in veiligheid kon brengen. Op een gegeven moment leek het me bijna te lukken om de gevaarlijke stukken af te ruilen en de stelling remise te houden. Ik had echter erg weinig tijd over en moest nog een aantal correcte zetten spelen om de tijdscontrole te halen. Deze bleek helaas net iets te ver weg. Op dat moment kwam Jean bij mijn bord, vragend of hij akkoord kon gaan met een remisevoorstel. Hij had echter niet in de gaten dat er nog zo’n 20 seconden op mijn klok stonden. Gelukkig bleek dat achteraf niet cruciaal te zijn geweest. De dame van mijn tegenstander werd zo gevaarlijk, dat ik niets meer had kunnen doen om de partij nog te redden.
Jean speelde op bord 8 tegen Siebe Rossen (1901). Jean speelt altijd interessante en een beetje aparte openingen. Voor mij is het altijd leuk om aan het begin van de wedstrijd even bij Jean te spieken. Het leek even alsof zijn tegenstander niet helemaal wist wat hij er mee aan moest, maar kreeg toch steeds meer grip op de partij. Het verdere verloop van de partij kan ik niet veel over vertellen, maar na mijn rookpauze bleek Jean het remisevoorstel te hebben aangenomen.
Intussen was alleen Wen nog aan het spelen. Onze eerste periodekampioen van dit seizoen is in vorm en daarom leek bord 3 zeer geschikt voor hem. Hier speelde hij tegen Stan Heijmans (1971) naar mijn mening de leukste partij van de dag. Ondanks Wens matige opening (en dat druk ik dan nog voorzichtig uit volgens Jules en Wen zelf) lukt het hem om zich steeds meer in de partij te knokken. Voor zover ik heb meegekregen ging Wens dame op pionnensnoepavontuur en moest die dame uiteindelijk inleveren voor een toren en een loper. Hierdoor bleef er een stelling over die in ieder geval mijn pet op dat moment te boven ging. Wie op dat moment beter stond weet ik niet. Wen had een toren en een loper die goed samenwerkten en een boel (vrij)pionnen. Echter had hij ook een open koning en de tegenstander een dame op hardloopschoenen dus werd na een aantal schaakjes ook maar de vrede getekend. Al met al een leuke partij om naar te kijken en hier gaan we hopelijk nog iets meer van zien.
De oplettende lezer die goed geteld heeft komt tot de conclusie dat de eindstand 2-6 in ons nadeel is. Ondanks dat het op sommige borden wel goed voor ons uitzag, hebben we het niet lang spannend kunnen houden. Een terechte overwinning voor Het Kasteel Wijchen, dat met een gemiddelde rating van 1972 ook wel een erg sterke tegenstander was. Daarmee rekening houdende mogen we niet ontevreden zijn met de twee bordpunten die we hebben kunnen scoren, wat al een verdubbeling was ten opzichte van vorig seizoen.
Nu kunnen we ons opmaken voor oliebollen en glühwein en hopelijk is iedereen er weer bij als de competities in februari worden hervat. Prettige feestdagen!