8 dec  2024        Venlo 1 - S.V. De juiste -Z- 1 2½ - 3½

Verslag LiSB ronde 3: Venlo 1 – De Juiste Z 1

Vandaag, zondag 8 december, stond er een uitwedstrijd tegen Venlo op het programma.

Voor Limburgse begrippen is dat een verre tocht.

Gelukkig is Jean altijd bereid om te zorgen dat wij veilig en ruim op tijd aankomen op de plaats van bestemming.

Ondanks de lange autoreis hebben we er allemaal zin in.

Na twee jaar blessureleed (of toch niet?) is Peter terug om zijn rentree te maken in het eerste.

Eenmaal aangekomen bij de speelzaal krijgen we een meevaller te verwerken. Het bleek dat Venlo een (op papier) zwakkere opstelling had dan we vooraf hadden gevreesd.

Hierdoor waren we opeens erg aan elkaar gewaagd en gaf ik ons goede kansen om misschien één of twee matchpunten mee naar huis te nemen.

Na ruim een uur spelen was er nog niet veel aan de hand.

Philippe speelde een gebruikelijke solide en gesloten opening.

Roy mocht zijn ingestudeerde openingsvariant op het bord uitvoeren, die volgens Marielle en mij zeker aanvallender is ingesteld dan we van Roy gewend zijn.

Jean moest verdedigen tegen een zeer agressieve witte opening, maar het lukte hem keurig om hier goed onderuit te manoeuvreren.

Peter speelde zoals we van hem gewend zijn een lekker aanvallende opening en leek al een plusje te krijgen toen zijn tegenstander van de theorie afweek.

Marielle was de eerste zetten nog zoekende naar een goede opstelling, maar vond deze uiteindelijk en kwam zeker niet minder te staan.

Ik (Mick) probeerde een solide opstelling te bouwen tegen de Pirc, maar mijn tegenstander had daar blijkbaar geen zin in en offerde een pion met het agressieve b5 en a6.

Hierdoor kwamen we in een soort Wolga-achtige partij terecht waarbij het spelen met de witzijde voor mij totaal onbekend terrein is.

Vaak zeggen de klokstanden ook wel iets over de situatie waarin beide spelers verkeren.

Vandaag hadden we eens een comfortabel tijdsplusje op de meeste borden. Dat belooft veel goeds.

Marielle speelde tegen John de Laat (1810) en was vandaag eens als eerst klaar. Het lukte haar moeiteloos om haar solide stelling te handhaven en toen beide spelers niet verder leken te komen werd de vrede getekend. Gelukkig kan Marielle haar sterke spel ook weer eens bekronen met een (half) puntje.

Even later stond Roy aan mijn bord, die tegen Frans Mertens (1931) speelde. Of hij remise zou moeten aannemen of niet. Met nog maar één resultaat bekend kan ik hier als teamleider niet veel zinnigs over zeggen en gaf ik het antwoord dat ik in 99 van de 100 situaties normaal ook zou geven: vooral je eigen gevoel volgen.

Roy dacht nog even na en besloot uiteindelijk toch maar akkoord te gaan met remise, hoewel hij later vertelde dat hij toch nog een plusje in de stelling had.

Prima resultaat na een leuke on-Royse aanvallende partij waarin halverwege de partij beide koningen nog in het centrum stonden.

Ongeveer gelijktijdig met het schudden van de handen van Roy en zijn tegenstander greep mijn tegenstander mis. Ik speelde tegen Peter Schoeber (1941) en had met wat leuke manoeuvres een sterk paard op c6 gekregen. Deze moest hij wel proberen af te ruilen en speelde Pb8. Echter had ik een zet hiervoor mijn dame op een geniepige positie geplaatst waardoor ik mijn paard kon offeren op a7 en hier één van beide ongedekte zwarte torens voor terug kreeg. Dit samen met de nog behouden gambiet(vrij)pion gaf mij winnend voordeel dat ik moest zien te verzilveren. Door de stelling in het centrum te openen kreeg mijn tegenstander nog een actief paard waarmee er nog enkele leuke grapjes in de stelling kwamen waarvoor ik moest oppassen. Gelukkig kon ik zijn dame blokkeren met de mijne en toen geweigerd werd om ze af te ruilen mocht ik zelf de beslissende matcombinatie uitvoeren.

Zo stonden we rond half vijf met 1-2 voor en zagen de stellingen op de overgebleven borden zeker niet minder uit voor ons.

Peter had een gevaarlijk ogende (konings)aanval op het bord gekregen, Jean had het initiatief gekanteld en stond zelfs een pion voor en bij Philippe was de stelling nog erg gesloten en weinig over te zeggen. Intussen werd bij iedereen de tijdcontrole gehaald, bij de een iets nipter dan bij de ander.

Tegen half zes zag de situatie er opeens heel anders uit.

Peter miste waarschijnlijk een combinatie die hem groot voordeel zou opleveren en kwam vervolgens in een verloren eindspel terecht dat hij remise moest zien te houden.

Philippe stond opeens een kleine kwaliteit achter in een nog steeds enorm gesloten stelling. Geen idee hoe dat gebeurde. Was het een foutje of was het een offer? Dat moet blijken uit de uitslag. Jean had nog altijd zijn extra pion, maar in een stelling met vier lopers op het bord en een inactieve koning van Jean zag het er nog niet winnend uit.

Toen was het helaas voorbij voor Peter, die speelde tegen teamleider Bas van der Grinten (1935). Ondanks een stuk of 10 schaakjes en nog een leuk röntgengrapje in de stelling moest hij helaas toch zijn koning neerleggen toen hij zelf mat gezet werd. Toch heeft Peter een groot deel van de partij die vierenhalf uur duurde zeker niet minder gestaan en mag hij terugkijken op een geslaagde rentree in ons team. Wie weet waartoe hij allemaal in staat is na wat meer wedstrijdminuten in de benen (of was het in de vingers?).

Intussen had Philippe, spelend tegen Olaf Cliteur (1931), een heel mooi plan bedacht. Als je niet door de tegenstander heen kunt, dan moet je er maar omheen. Zo begon Philippe zijn koningsaanval met het openen van de A-lijn. Let op: de koning van de tegenstander staat op de H-lijn! Philippe bemachtigde de A-lijn met zijn toren en stoomde vervolgens over de eerste rij met toren en dame richting de vijandelijk koning. De stukken van de tegenstander stonden vast in het centrum en stonden erbij en keken ernaar. Na een klopjacht met dame en toren op de koning van de tegenstander moest deze zich uiteindelijk gewonnen geven. Zo bleek die kleine kwaliteit toch een positioneel offer! Een prachtige overwinning van Philippe en zo kwam de score op 2-3 met alleen Jean nog aan het spelen.

Het was intussen al zes uur geweest en de eerste ongeduldige whatsappjes begonnen al binnen te komen. Toch konden we nog geen uitslag doorgeven, omdat Jean nog aan het strijden was tegen Nico van der Hoogt (1903).

Jean had intussen de witte lopers afgeruild en met elk nog een zwarte loper en Jean nog steeds met een voorsprong van drie tegen twee pionnen was de stelling minimaal remise.

Volgens Marielle en Peter was de buit voor ons binnen, maar mijn (volgens Marielle) akelige blik voorspelde dat ik er nog helemaal niet gerust op was. Er zaten nog enkele grapjes in de stelling waardoor Jean nog kon verliezen als hij op winst zou spelen.

Gelukkig besefte Jean op tijd dat dit het risico niet waard was, en gaf zijn loper voor de laatste pion van de tegenstander: remise. Zeker niet de eerste keer, en hopelijk ook niet de laatste keer, dat Jean de overwinning voor ons over de streep trekt!

Met een mooie, verdiende en vooral zwaarbevochten 2½ - 3½ overwinning konden we ons gaan opmaken voor een lange weg terug naar huis. Een reis die toch wel prettiger aanvoelt met twee matchpunten in de zak!

Aanstaande zaterdag staat de vijfde ronde van de KNSB-competitie op het programma. We spelen thuis tegen Het Kasteel uit Wijchen. Kom gerust langs! Hierna liggen alle externe competities stil tot in februari. Ik wens iedereen hele fijne feestdagen toe en hopelijk krijgen we vanaf februari alle externe teams weer vol!

Uitslagen: