8 mrt 2025 S.V. De juiste -Z- - Eindhoven 2 5 - 3
Vandaag was het een erg mooie dag. Niet alleen vanwege het heerlijke zonnetje, maar zoals iedereen via Whatsapp al heeft vernomen hebben we vandaag onze tweede overwinning van het seizoen geboekt in de KNSB competitie.
Stiekem had een aantal van ons zich al neergelegd bij degradatie, maar door de overwinning van vandaag staan we zelfs even op een veilige plek en zijn we nog volop in de race om ons te handhaven in de zeer sterke vierde klasse.
Wat gebeurde er vandaag allemaal?
Nadat ons team nipt op tijd compleet verscheen bij ’t Vöske, kwam het nieuws dat Eindhoven 2 een van hun sterkere spelers had moeten afstaan aan het eerste team, waardoor ze tegen ons maar zeven spelers konden opstellen. Hierdoor bleef bord twee leeg, uitgerekend het bord waar ik mezelf vandaag had opgesteld. Er was nog de mogelijkheid om mezelf met een ander bord te ruilen maar ik wilde uiteraard niemand deze mooie schaakmiddag ontnemen. Er zijn ergere dagen om een potje schaak te missen dacht ik bij mezelf.
Het zonnetje scheen, het terras was geopend en bovendien kon ik genieten van het spektakel op de overige zeven borden. En ja, dat werd het ook wel.
Zoals gezegd was ik dus als eerst klaar. Ik kreeg een interessante opening op het bord, en hoewel ik het nog bijna verprutste, moest de tegenstander helaas opgeven na mijn powermove 1.e4. Daarna gebeurde er heel lang niets. Nou ja, qua resultaten dan. Op het schaakbord werd er meteen volle strijd gevoerd.
Philippe kwam in een aanvallende opening terecht, Jean speelde natuurlijk weer een zeer aanvallende en licht dubieuze opening zoals we van hem gewend zijn, en Peter, Roy P en Jules kregen met wit ook een zeer fijne stelling. Het was voor mij al meteen duidelijk dat iedereen van ons voor de overwinning wilde gaan en dat het ondanks het ratingverschil toch nog een erg spannende middag zou kunnen worden.
Van de gespeelde partijen was Wouter als eerst klaar. Hij speelde met zwart tegen Rudi Serton (1975). Zoals we van Wouter gewend zijn bouwde hij geduldig en solide zijn stelling op tot hij steeds iets beter kwam te staan. De klok leek vandaag Wouters grootste vijand. Op een gegeven moment, als een duveltje uit een doosje, kwam er een tactisch grapje in de stelling waardoor Wouter een koningspion kon snoepen.
Wat er daarna gebeurde heb ik niet meer goed kunnen zien, maar de vrede werd getekend nog net vóór de tijdscontrole en de veertigste zet. Prima remise!
Daarna volgden de andere resultaten vrij snel. Zoals al gezegd speelde Jean weer een bizarre opening, vandaag met zwart tegen Nico Schellingerhout (1875).
Zowel hij als zijn tegenstander kwamen met enkele (voor mij) nieuwe zetten waar ze erg veel tijd voor nodig hadden om op te reageren. Volgens mij zaten ze na een zet of zeven nog maar op de helft van hun denktijd. Wie heeft er natuurlijk ook een eindspel nodig, als je zulke interessante openingen kunt spelen? Jean wist zich uiteindelijk beter in te leven in de complexe stelling en kwam steeds beter te staan en wist dit uiteindelijk ook om te zetten in de winst.
Op moment van schrijven begin ik te twijfelen of Philippe toch niet iets eerder klaar was dan Jean. De partijen waren gauw na elkaar klaar.
Philippe speelde met zwart op bord 1 tegen oude bekende Jacob Perrenet (1933). Ook hier kwam een voor mij totaal onbekende openingsvariant op het bord. Philippe leek iets beter te staan, maar moest goed oppassen op de vroeg geopende e-lijn gezien zijn koning daar nog bivakkeerde. Toch lukte het hem om er goed uit te komen en kreeg een steeds betere stelling. Hoe het precies gebeurde heb ik gemist, maar opeens stond Philippe een gezond stuk voor. Jacob, die toch bekendstaat om zijn zeer grote creativiteit, probeerde nog van alles maar Philippe liet zich niet van de wijs brengen en sleepte het punt binnen.
Niet veel later moesten we ook de eerste nul incasseren. Tom speelde met zwart tegen een van de drie Hansen, namelijk Hans Ouwersloot (1939), tevens een oude bekende. Dat Tom al zo lang geen serieuze partij meer geschaakt heeft was vandaag totaal niet te zien. Hij kwam aardig uit de opening en liet zien zeker niet bang te zijn voor aanvallend spel en tactische complicaties. Hans snoepte een pion op b7 waardoor Tom zijn dame in bedwang kon houden, maar helaas niet volledig kon insluiten. Toen er nog ergens een of twee pionnen af gingen moest Tom vol op de aanval. Dit leek veelbelovend maar had zelf ook een zwakke achterste rij die hem uiteindelijk fataal werd.
Door deze resultaten gingen we binnen een half uur opeens van een 1-0 voorsprong naar een 3.5-1.5 voorsprong. Wat een ongekende luxe. Tegen half vijf werd ook onze reserve van vandaag Marielle nieuwsgierig naar de tussenstand. Ik kon iedereen verblijden met de voorsprong maar zei er direct ook bij dat er nog drie lastige potjes bezig waren.
Zo speelde Jules op bord vier tegen Hans Bosscher (1937). Jules kwam prima uit de opening, had een erg leuke stelling in het middenspel, maar helaas verdampte dat weer richting het eindspel, waar Jules met een pion minder maar met alle dames en torens nog op het bord remise moest zien te houden. Ik denk dat Jules op de meest gunstige momenten koos voor het afruilen van de stukken waardoor hij uiteindelijk een theoretisch remise toreneindspel met een pion minder overhield. Theoretisch remise betekent natuurlijk niet automatisch remise en zeker niet wanneer tijdsdruk een rol gaat spelen en de tegenstander ook weet dat remise niet heel gunstig is voor de teamuitslag. Toch lukt het Jules knap om de vijandelijke koning en zijn extra pion te neutraliseren en daardoor moest zijn tegenstander berusten in een remise.
Dit betekent dat het eerste matchpunt al binnen is! Het tweede matchpunt werd niet veel later binnengehaald door Peter die speelde tegen Walter Anema (1900). Peter kwam zeer prettig uit de opening en kreeg een mooie aanvallende stelling die hem al gauw een kwaliteit opleverde. Het werd een erg open stelling met aanvalskansen voor beide partijen. Hierdoor was ik er toch niet helemaal gerust op dat Peter ook daadwerkelijk zou winnen. Een remise was in principe genoeg, maar dit was een partij die eigenlijk nooit in remise kon eindigen. Net toen ik dacht dat Walter een leuke tegenaanval opzette, vond Peter een manier om dames af te ruilen en daarmee was het grootste gevaar wel geweken. Daarna maakte Peter het keurig af en zo stonden we opeens met 5-2 voor en betekende dit de overwinning!
Diegene die denkt dat het verslag nu eindigt, komt bedrogen uit. De mooiste partij van vandaag heb ik nog niet eens beschreven. Een soort anticlimax, jammer en gelukkig tegelijk, dat de laatste partij van vandaag niets meer aan het eindresultaat verandert.
Roy P speelde op bord zes met wit tegen Hans van den Hurk (1967). Roy kwam met een solide positie en vooral een solide tijdsvoordeel (een heel uur!) in het middenspel terecht. Hij zag kansen om de vijandelijke koning aan te vallen en besloot het hierop te wagen. Het kostte Roy een kwaliteit en daarna nog een stuk (dat hij vervolgens wel weer terugkreeg) om de vijandelijke koning volledig op de tocht te zetten maar kon steeds net geen beslissend voordeel halen. Hans had letterlijk alle tijd nodig om te verdedigen, maar dit lukte hem bewonderenswaardig wel. Langzaam maar zeker werden er steeds wat stukken afgeruild om elkaars aanvallen te neutraliseren, waardoor uiteindelijk een eindspel overbleef met een kleine kwaliteit in Roys nadeel. Helaas zag zijn tegenstander dat hij op het juiste moment de kwaliteit terug kon geven om uiteindelijk een stelling over te houden met één pion voor Roy en twee voor Hans. Helaas net eentje te weinig dus en de wedstrijd eindigt in 5-3.
Het is nu wel duidelijk dat Roy P een abonnement lijkt te hebben op zeer lange en spannende partijen die voor het publiek zeker de moeite waard zijn om te volgen. Helaas heeft het hem weer geen punten opgeleverd, maar die gaan er op deze manier zeker komen!
Na onze harde strijd op zeven-en-een-half bord vandaag hebben we onze overwinning gevierd met goede wijn van Peter en lekker eten van ’t Vöske en kunnen we langzaam vooruitkijken naar de laatste twee wedstrijden van dit seizoen. Op 5 april spelen we in en tegen Blerick om vervolgens op 10 mei onze directe tegenstander om degradatie Gardé te ontvangen. Vooral die laatste wedstrijd zal erg spannend gaan worden. Als we ons team compleet krijgen en vol goede moed aan de bak gaan is het zeker nog mogelijk om ons in de sterke vierde klasse te handhaven. Hopelijk tot dan!
Groetjes Mick